Verzilver je Ervaring en ga met Goud naar Huis

Over de inzet van ervaringsdeskundigheid in zorg, welzijn, werk en leven
“Als je een keer bij een chirurg een operatie hebt gehad, kun je daarna natuurlijk niet meteen aan de slag als arts,” opent Monique Vos de workshop. “U moet hier nu om lachen, maar in wezen vertellen we het komende uur hetzelfde: ervaringsdeskundige ben je namelijk niet zomaar ineens.”

Wat is nu eigenlijk een ervaringsdeskundige? Lobke Kooistra (adviseur Inclusie bij MEE Drenthe) en Monique Vos (projectleider Hersenletselcentrum Noord) vertellen over de wereld der ervaringsdeskundigen. Ervaringsdeskundigen die zelf in deze sessie ook het woord nemen. Het begrip ervaringsdeskundige ontstond ooit in de jaren negentig omdat men onvoldoende aansluiting op de leefwereld van de cliënt vond en omdat de zorg sterk geprofessionaliseerd en hiërarchisch was: “Nog altijd is een veelgehoorde klacht van cliënten dat er te weinig wordt aangesloten bij hun ervaringen, vragen en perspectieven,” zegt Kooistra. 

Niet voor de poes
Het eigen doorgemaakte herstelproces, maar ook het ondersteunend zijn in het herstelproces van anderen is een belangrijk uitgangspunt. Bieneke Blaak neemt het woord: “Als je mij zo ziet staan, zie je niks aan me. Ik ben ook altijd werkzaam geweest in de zorg. Dat is ook een beetje een valkuil geweest. Ik liep al lang met hoofdpijn, maar doordat ik door alle zelftesten die ik in mijn werk had geleerd heen kwam, dacht ik dat er niks aan de hand was. Achteraf bleek ik verschillende hersenbloedingen gehad te hebben. Nou, ik kan wel zeggen: dat hersenletsel is niet voor de poes.” Blaak heeft veel cognitieve beperkingen en heeft erg veel gehad aan de ervaringsdeskundigen met wie ze sprak tijdens haar revalidatie.

Bevorderend en belemmerend
Terugblikkend heeft Blaak een aantal bevorderende en belemmerende factoren geformuleerd wat betreft haar eigen traject. Bevorderend waren zaken als een goede achterwacht, huisarts en nazorgverpleegkundige. Ze heeft een bucketlist van dingen die ze nog wil doen. Ook heeft ze veel aan de taxipas, aan lotgenotencontact en schildert ze graag. Dingen die in de weg zaten waren dat ze steeds erg afwachtend bleef, het feit dat er geen duidelijk ziektebeeld was en de bedrijfsarts hielp ook niet mee. 

Tot slot
Afsluitend splitst de zaal zich in groepjes op om samen dieper in te gaan op de thema’s verbinden, leren en verbeteren. Hoe kunnen we nu verbinden en leren van elkaars wereld? Hoe zet je dat in in je eigen werkveld? Er wordt lang gepraat, maar vooral ook lang doorgepraat. Iedereen heeft natuurlijk genoeg ervaringen om te delen.

Voeg toe aan selectie